อันแรกของป๋าเด็ปป์
อันนี้ออร์ลี่
สุดยอดอะ
ฮาขี้แตกขี้แตน
ขำน้ำตาเล็ด
น่ารักมากกกกกก
จากรายการ 学校へ行こう!MAX (gakkou e ikou! MAX แปลได้ว่า “ไปโรงเรียนกันเถอะ! MAX”) ของสถานีทีบีเอสของญี่ปุ่น
เรย์จัง สาวน้อยอิเล็กโทน และเพื่อนๆ น่ารักจริงๆ
Category: Japan
จะไม่ลืม(เธอ)แน่นอน
วันนี้โทรไปหาเพื่อนที่ญี่ปุ่น
ก็ได้รับฟังข่้าวร้ายโดยบังเอิญว่า
เธอ 坂井泉水 (Izumi Sakai) แห่งวง Zard ได้เสียชีวิตแล้ว
ฟังเพลงของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่จำไม่ได้ชัดนัก
แต่คิดว่าประมาณช่วงม.ปลาย
ที่เพลง “きっと忘れない” (kitto wasurenai) ของเธอโด่งดัง
เนื่องจากเป็นเพลงละครที่สร้างจากการ์ตูน “ฉันนั้นหรือ สวย เฉียบ เนี้ยบ (ชิราโทริ เรโกะ)”
แล้วยังฉายช่อง 3 ตอนเย็น ๆ
ดังจนตอนม.6 ในงานกีฬาสี ที่มีการแสดงวงดนตรีของเพื่อน ๆ ม.6
มีเพื่อนหยิบยืมเอาเพลงของเธอมาร้องในงาน
ที่สมัยนั้นวัยรุ่นต่างกำลังฟังเพลงอินดี้หลากแนว
ลิงค์ไปที่กระทู้ในคลับ J-MUSIC แห่ง pantip.com
สุดท้ายนี้ ขอปิดท้ายด้วยคำแปลจากชื่อเพลงที่ชอบที่สุดของเธอ
“จะไม่ลืม(เธอ)แน่นอน”
ของเจ๊งอีกแล้ว
คราวนี้เป็นจอโน้ตบุ๊ค
เมื่อคืนยังใช้อยู่ดีๆ
วันนี้ตื่นมาตอนเที่ยง เปิดคอมปุ๊บ ตกใจหมดเลย
จอขาวโพลน
หลังจากเอาไปทดสอบกับจอ Monitor ภายนอกแล้ว เวิร์ค
(ยังดี นึกว่าจะไปทั้งเครื่อง)
เลยต้องหาเรื่องเสียตังค์ ไปซื้อจอ LCD มือสองมาจาก 秋葉原 (Akihabara)
เดินอยู่ประมาณชั่วโมง
หลังจากต้องอดกลั้นกับความยั่วยวนของพวกโน้ตบุ๊คมือสองที่ราคาชวนซื้อเหลือเกิน
ก็ไปเจอจอ LCD 15″ ของ Fujitsu ราคา 7,800 เยน
ที่ร้านเดียวกับที่ไอ้ปึ๊กเคยซื้อ (เจ้าของเป็นแขก ชาติไหนมิทราบ)
ตอนนี้โน้ตบุ๊คกลายสภาพเป็น Desktop ไปเรียบร้อย
เอาไว้ใต้โต๊ะ ซื้อ USB Keyboard มาด้วย
งวดหน้า ไปซื้อ Mac mini ดีฝ่า
Upload รูปขึ้น Gallery เพิ่ม
花見(ฮานามิ)ของเดือนที่แล้ว กลางวัน กับ กลางคืน
แล้วก็กินเลี้ยงส่งคาโอริไปไต้หวันเมื่อปลายเดือน
หลังจากย่อ/ปรับ/ใส่กรอบ
แล้วก็ Upload ขึ้นไปใหม่รวม 3 อัลบั้ม
จะทยอยเอาของเก่าขึ้นเรื่อยๆ
ทีวีเจ๊งเสียแหล่ว
ทีวีมือสอง ราคา 4,000 เยน ที่ซื้อตั้งแต่ตอนมาใหม่ๆ ในงานประจำปีของโตโกได
20 นิ้ว มีวีดีโอในตัว
จริงๆ ตั้งแต่ซื้อมาได้ซักพักก็มีอาการไม่ค่อยดีแล้ว
ดูๆ ไปบางที ภาพกลายเป็นเส้นเดียว แต่ปกติปิดเปิดใหม่ก็หาย
ส่วนวีดีโอในตัว หลังๆ เริ่มกินเทป
มาเมื่อซักอาทิตย์ที่ผ่านมา
เริ่มกลายเป็นเส้นบ่อย เปิดปิดใหม่หลายทีถึงจะหาย
เมื่อคืนนี่เป็นหนัก ตอนเปิดก็ดูได้ ซักพักกลายเป็นเส้นเดียวอีกแล้ว T_T
เปิดปิดใหม่หลายหนก็ไม่หายซะที
เลยวางแผนการณ์หาทางออก คือ
แผน A: ซื้อทีวี 14 นิ้ว ราคาประมาณไม่เกิน 10,000 เยน มาใช้คร่าวๆ (คิดถึงจอใหญ่อะ)
แผน B: ซื้อทีวีมือสอง ขนาดพอๆ กับของเก่า 20 นิ้ว โดยเอาที่ราคาประมาณ 5-6 พันเยน
ลองเข้าไปดูที่ Auction ของ Yahoo! Japan
มีเข้าท่าอยู่มั่งเหมือนกัน (แต่ต้องบวกค่าส่ง)
แผน C: ซื้อ Card Capture (จริงๆ ไม่ใช่การ์ด ต้องเป็นแบบ External ต่อทาง USB 2.0) ดูบนคอม
เมื่อคืนยืมตัว Capture ของพี่เอมา มันเป็น Software Encoding
เครื่องแรงไม่พอ (Duron 850) ดูเต็มจอแล้วกระตุก
ไปอ่านๆ ดู แบบ Hardware Encoding คงเหยียบๆ 20,000 เยนแหนะ
แผน D: ซื้อ LCD Monitor มือสอง (จริงๆ อยากได้ LCD TV เหมือนกัน แต่โคตรแพง เหยียบๆ 40,000 เยน)
ราคาคงซัก 10,000 เยน หรือกว่านิดๆ
แล้วซื้อตัว Overlay ที่ต่อออก VGA ได้ ไม่แน่ใจว่าราคาเท่าไหร่
ดูไปดูมา แผน C น่าจะเวิร์คสุด เพราะกะว่าจะซื้อ Card Capture อยู่แล้ว
แต่อาจจะเป็นแผน D ที่เปลี่ยนจากตัว Overlay อย่างเดียว เป็น Card Capture เต็มรูปแบบ
เพราะจอโน้ตบุ๊คมันแค่ 12.1 นิ้วเอง ดูไม่สะใจ
แล้วบางทีจะดูทีวีพร้อมกะเล่นคอมด้วย
แล้วถ้าซื้อจอ เผื่อว่าจะซื้อ Mac mini มาเล่นทีหลัง ก็ต่อได้เลย 🙂
เมื่อเช้าคุยกะพี่เสือ พี่เสือแนะนำให้ซื้อกล้อง DV ไปเลย ถ้าจะ Capture
อืมม์ ก็เป็นทางเลือกที่น่าคิดเหมือนกัน
แต่ก็แพงนะเนี่ย ยืมใครมาลองก่อนได้มะเนี่ย
Winning Eleven 8 Liveware Evolution
โอ้วส์ มันมาแล้ว
|
|
เล่นแบบ Online ผ่าน Network ได้แล้ว!!!
แต่ราคาไม่ใช่ย่อยๆ แฮะ Option เยอะเหลือเกิน
โอ้ มีให้ลองเล่นด้วย
2005.02.20(日) 13:00~17:00 ビックカメラ新宿西口店 東京都新宿区西新宿1-5-1
WE8LE 店頭体験会情報
※当体験会は、ネットワーク対戦には対応しておりません。ご了承ください。
อ่าว -_-” ดันไม่มีให้ลองแบบ Network
涙そうそう นาดะโซโซ
วันนี้ดูรายการ 金スマ (คินสึมะ) ของ SMAP
ธีมของวันนี้คือ 涙そうそう (นาดะโซโซ)
เป็นการนำเรื่องราวเศร้าๆ จากการสูญเสียคนที่รัก โดยเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง
นำมานำเสนอใหม่เป็นละครสั้นๆ วันนี้มีสามเรื่อง
เรื่องของพ่อลูกสามที่เป็นมะเร็ง พี่สาวที่เป็นมะเร็ง ลูกสาวที่เป็นโรคร้าย
เศร้า น้ำตาคลอ ทุกเรื่อง
涙そうそう ชื่อเพลงฮิต ที่มีสำเนียงของเพลงพื้นบ้านโอกินาว่า
แปลว่า น้ำตาไหลไม่หยุด
ความหมายของเพลงนี้จะว่าเศร้าก็เศร้า
พูดถึงคนที่ล่วงลับไปแล้ว
จะลองแปลดู
古いアルバムめくり ありがとうってつぶやいた
พลิกดูอัลบั้มเก่าๆ ไปพลาง พึมพำเบาๆ คนเดียวว่า “ขอบคุณ”
いつもいつも胸の中 励ましてくれる人よ
คนที่คอยเป็นกำลังใจให้อยู่เสมอๆ ในทรวงอก
晴れ渡る日も 雨の日も 浮かぶあの笑顔
ไม่ว่าฟ้าจะใส หรือฝนจะพรำ ใบหน้าเปื้อนยิ้มนั้นที่ผุดขึ้นมา
想い出遠くあせても
ถึงแม้ความทรงจำจะไกลห่างจางลงไป
おもかげ探して よみがえる日は 涙そうそう
เฝ้าค้นหาภาพเงาในอดีต ในวันที่หวนคืนนั้น น้ำตาก็พรั่งพรู
一番星に祈る それが私のくせになり
เฝ้าวิงวอนต่อดาวประจำเมือง จนติดกลายเป็นนิสัย
夕暮れに見上げる空 心いっぱいあなた探す
ท้องฟ้าที่คอยเฝ้ามองเวลาอาทิตย์ลับขอบฟ้า ค้นหาเธอในดวงใจ
悲しみにも 喜びにも おもうあの笑顔
ใบหน้าเปื้อนยิ้มนั้น ที่คอยคิดถึง ไม่ว่าโศกเศร้า หรือดีใจ
あなたの場所から私が
จากที่ตรงนั้นที่เธออยู่
見えたら きっといつか 会えると信じ 生きてゆく
ถ้ามองเห็นฉัน สักวันหนึ่ง ต้องได้เจอแน่ๆ เชื่อมั่นอย่างนั้น แล้วชีวิตก็ก้าวไป
晴れ渡る日も 雨の日も 浮かぶあの笑顔
ไม่ว่าฟ้าจะใส หรือฝนจะพรำ ใบหน้าเปื้อนยิ้มนั้นที่ผุดขึ้นมา
想い出遠くあせても
ถึงแม้ความทรงจำจะไกลห่างจางลงไป
さみしくて 恋しくて 君への想い 涙そうそう
เหงา… คิดถึง… ความคิดถึงที่มีต่อเธอ แล้วน้ำตาก็พรั่งพรู
会いたくて 会いたくて 君への想い 涙そうそう
อยากจะพบ อยากจะเจอ ความคิดถึงที่มีต่อเธอ แล้วน้ำตาก็พรั่งพรูู
เกลาให้ภาษาสวยๆ (และอ่านรู้เรื่อง) ไม่ได้แฮะ
ยากจัง
Christmas Eve
วันนี้รีบออกจากออฟฟิศ
เพราะเป็นวันคริสต์มาสอีฟ
ไม่ได้มีนัดหรอก (ToT)
แต่ขี้เกียจอยู่นานๆ
จะกลับบ้านมาทำ 年賀状 หรือ ส.ค.ส.ปีใหม่ เกือบสี่สิบใบ ให้เสร็จๆ
ใช้ Photoshop (เถื่อน) ทำเอา
ถึกไม่น้อย
ได้รูปนี้มาประดับ
|
ขี้เกียจออกไปดูเค้าจู๋จี๋กันเป็นคู่
ปีที่แล้วเกือบโศก ดีที่ยังไปแจมปาร์ตี้เฉพาะกิจ ให้หายเซ็งไปได้เล็กน้อย
ส่วนปีนี้…ปลง
…
ไม่มีอะไรจะเขียน(พิมพ์)
ทำไมมันน่าเบื่ออย่างงี้นะ