โรงเรียนบ้านทุ่งตาทั่ง (ศิริราษฎร์บำรุง) เป็นโรงเรียนรัฐบาลในเขตชนบทแห่งหนึ่ง เปิดสอนนักเรียนตั้งแต่
ชั้นอนุบาล 1 – ประถมศึกษาปีที่ 6 รวมประมาณ 120 คน ได้ประสพภาวะขาดแคลนห้องเรียนมาเป็นเวลานาน จะ
เห็นได้จาก นักเรียนชั้น ป.3 ต้องเรียนร่วมกับ ป.4 และชั้น ป.5 ต้องเรียนร่วมกับ ป.6 ตลอดทั้งปี ในขณะที่ชั้น
อนุบาล 1-3 ต้องเรียนและนอนร่วมกันในห้องเก็บวัสดุของโรงเรียนมาโดยตลอด
แม้ว่าสถานที่จะไม่เอื้ออำนวยนัก คุณครูผู้สอนเองก็ได้พยายามอย่างยิ่ง ในการชักชวน ลูกหลานของชาวบ้านที่
ยากจนให้มาเรียนหนังสือ เพื่อจะได้ มีความรู้ติดตัวต่อไปในอนาคต จนคุณครูเองต้องจัดเตรียมอาหารกลางวันให้
นักเรียนหลายคนที่ไม่มีมาจากบ้านอยู่เป็นประจำ
ด้วยเหตุดังกล่าว นิสิตชั้นปีที่ 3-4 ภาควิชาวิศวกรรมโยธา คณะวิศวกรรมศาสตร์ จึงมีความดำริร่วมกันในการจัดตั้ง
โครงการค่ายโยธาสู่ชุมชน ครั้งที่ 4 ขึ้นโดยมีวัตถุประสงค์ที่จะร่วมกันก่อสร้างอาคารอนุบาลขนาด 6×12 ตาราง
เมตร ให้แก่โรงเรียนบ้านทุ่งตาทั่ง โดยได้รับการสนับสนุนจากภาควิชาวิศวกรรมโยธา มหาวิทยาลัยนเรศวร สำหรับ
ค่าอาหารและวัสดุก่อสร้างจำนวนหนึ่ง ซึ่งยังไม่เพียงพอที่จะสร้างอาคารให้เสร็จทั้งหลังได้ การก่อสร้างอาคาร
ดังกล่าวยังขาดแคลนทุนทรัพย์อยู่มาก ทุกฝ่ายจึงมีมติร่วมกันให้จัดทอดผ้าป่าสามัคคีเพื่อสมทบทุนสร้างอาคาร
อนุบาลนี้ขึ้น
โรงเรียนบ้านทุ่งตาทั่ง ภาควิชาวิศวกรรมโยธา มหาวิทยาลัยนเรศวรและนิสิตผู้จัดตั้งโครงการนี้ทุกคน ใคร่
ขออนุโมทนาในกุศลเจตนาของท่าน และขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัย รวมทั้งอานิสงส์แห่งบุญกุศลในครั้งนี้ จง
ดลบันดาลให้ท่านและครอบครัว ประสพแต่ความสุขความเจริญทั้งในชีวิตและการงาน สมบูรณ์ด้วยลาภ ยศ
สรรเสริญ สุข ทุกทิพาราตรีกาล เทอญ
กำหนดการทอดผ้าป่าสามัคคี ณ. โรงเรียนบ้านทุ่งตาทั่ง (ศิริราษฏร์บำรุง)
วันศุกร์ที่ 12 ตุลาคม 2550 (ตรงกับขึ้น 1 ค่ำเดือน 11 ปีกุน)
เวลา 10:00 น. ถวายผ้าป่าแด่พระสงฆ์ พระสงฆ์เจริญพุทธมนต์
ประธานสงฆ์มอบเงินที่ได้ให้แก่โรงเรียนบ้านทุ่งตาทั่งเพื่อก่อสร้างอาคาร
และหากมีเงินเหลือจะนำเข้าโครงการอาหารกลางวันให้แก่นักเรียนผู้ยากไร้ต่อไป
ถวายภัตตาหารเพล (เสร็จพิธี)
รายละเอียดเพิ่มเติม (ไฟล์ pdf)
ภาควิชาวิศวกรรมโยธา คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร
เมาไม่ขับ เมาไม่ขับ เมาไม่ขับ เมาไม่ขับ เมาไม่ขับ เมาไม่ขับ เมาไม่ขับ เมาไม่ขับ
เมาไม่ขับ เมาไม่ขับ เมาไม่ขับ เมาไม่ขับ เมาไม่ขับ เมาไม่ขับ เมาไม่ขับ เมาไม่ขับ
เมาไม่ขับ เมาไม่ขับ เมาไม่ขับ เมาไม่ขับ เมาไม่ขับ เมาไม่ขับ เมาไม่ขับ เมาไม่ขับ
ท่องไว้ๆๆๆๆๆๆ
“รับ” ไปแล้ว
จริงๆ ก็สองจิตสองใจ
ข้อบกพร่องมีแน่
แต่ไม่รู้ทำไมลึกๆ ในใจ ถึงอยากรับนัก
(จริงๆ ก็กลัวว่า “รับ” แล้วจะไม่ “เท่” อยู่เหมือนกัน
รู้สึกวงการไซเบอร์สเปซเค้า “โหวตโน” กันหมด)
ก็จะขึ้นเลขสามกะเค้าแล้ว
แต่ไหง
มองไม่ค่อยเห็นอนาคตเลยแฮะ … เฮ่อ …
เมื่อบ่ายๆ เย็นๆ นัดกับรุ่นน้องกินข้าวเย็น
แต่ยังไม่ถึงเวลาที่ควรจะเป็นดี
เลยไปฆ่าเวลาด้วยการโซ้ย iberry กันก่อน
เลือกไอติมน้ำมะพร้าวสุดโปรด ส่วนรุ่นน้องเลือก white choc หวานมาก
ตั้งแต่มันขึ้นราคาเป็นลูกละ 49 สองลูกขึ้นลูกละ 45
ก็ไม่ค่อยมีโอกาสจะกินเท่าไหร่ เพราะแพงเหลือเกิน แต่ก่อน 150 บาทได้ตั้ง 5 ลูก …
ได้เวลารับประทานอาหารเย็นก็ไปต่อร้านสุดโปรดอย่างร้าน Someday Music Canteen (เรียกสั้นๆ แบบวิบัติหน่อยๆ ว่า “ซัมเด”)
อาหารยังอร่อยอย่างเคย แต่ดันพลาดไปสั่งเกี๊ยวทอดชีส
โดยลืมไปว่านอกจากจะมีชีสอยู่ข้างในแล้ว มันยังมี “หมู” อยู่ด้วย!!!
คุณรุ่นน้องที่เป็นมุสลิมดันกัดไปเรียบร้อยแล้ว … (อโหสิด้วยนะ)
ได้เค้ก S&P เป็นของขวัญ 1 ก้อน ยังไม่ได้แกะดูว่าหน้าตาเป็นไง
พรุ่งนี้ค่อยกินทีเดียว
จบสิ้นกันที
ไม่คิดว่าจะต้องบอกใครว่า 「さよなら」
แต่แล้วก็ถึงขีดจำกัด
เกินทนไหว
ทำอะไรให้มันเคลียร์ๆ ไปเลยดีกว่า
มัวแต่ค้างคา
ประนีประนอมไปก็เท่านั้น
คนดีนั้นขึ้นอยู่กับว่า
ดีต่อใคร
ในเมื่อไม่ดีต่อเรา
ก็จบๆ กันไป
เพื่อนไม่ต้องมีมากก็ได้
ความทรงจำเก่าๆ ก็ลบทิ้งซะบ้าง
จะได้มีที่ให้ของใหม่ๆ
縁を切った(切られたかも)